Ik ben met sport begonnen toen ik op 01/08/1972 besliste om te stoppen met roken. Ik was ingegaan op de uitnodiging van een vriend om op zondagmorgen eens te gaan joggen. Na 1 km moest ik, volledig uitgeteld, er de brui aan geven. Mijn vriend rookte niet en deed regelmatig aan sport vandaar de beslissing om te stoppen met roken en ook wat te sporten.
Wekelijks ging ik met een groepje joggen, nu eens in het Polygoonbos, dan eens in het domein de Palingbeek. Er werd weinig aandacht besteed aan de afstand. Vanaf 1980, het was de tijd dat straatlopen populair werden, nam ik deel aan enkele 10 km wedstrijden. Door te willen mee gaan met joggers die dit vaker deden botste ik al vlug op mijn limieten, voelde ik zelfs nog de nadelen van het roken en kwam ik tot het besef dat éénmaal per week wat joggen ruim onvoldoende was.
Ik ging drie maal per week joggen, en bouwde zelfs wat interval training in, na verloop van tijd was de vooruitgang duidelijk. De 10 km wedstrijdjes werden vlotter afgewerkt. Tijdens het deelnemen ontmoet men veelal dezelfde joggers waarvan er sommigen kleurrijk vertellen van de halve marathons waaraan zij deelnamen. Het begon bij mij ook te kriebelen, ik kreeg trainingsschema's en het moet rond 1983 geweest zijn dat ik deelnam aan een eerste halve marathon. Daarvan liep ik er verschillende, Dwars door Geluwe, Ploegsteert, Dwars door Grijsloke...mijn beste tijd was 1u35min. Een collega van mijn echtgenote, sportleraar Raf, stelde 'wie een halve marathon kan afwerken, kan mits wat training een volledige lopen'. Mijn huisarts, tevens marathonloper, bevestigde die stelling. Zo is mijn marathon avontuur begonnen. Ik trainde tot vier maal in de week op een schema gebaseerd op het boek Marathons van Jeff Galloway.
De lange trage duurlopen bevielen mij best. Meestal trainde ik alleen maar in het weekend veel met mijn vriend Norbert. 16 augustus 1987 was mijn
eerste marathon. Ondanks het feit dat ik op het einde van wedstrijd mij afvroeg waarmee ik nu bezig was, en het mijn eerste en laatste zou zijn,
maakte ik de volgende dag plannen voor een tweede.
In totaal nam ik deel aan 26 marathons waarvan ik er 24 afgewerkt had. Ondertussen daagde ik
mezelf uit om mijn tijd te verbeteren, paste trainingschema's aan, door ervaring wist ik dat er snel starten mij geen betere tijd opleverde.
Ik begon er ook naar te leven
geen alcohol meer drinken, letten op mijn voeding, en mijn gewicht onder controle houden. 1990 was mijn beste jaar, ik had ervaring, optimaal gewicht, optimaal getraind.
Mijn focus lag op de Gulden Sporen Marathon van 8 juli 1990. Tijden de wedstrijd verliep alles naar wens, voelde mij prima, was op weg voor een tijd ruim beneden de
3u30min tijd. Maar de overmoed nekte mij, half wedstrijd dreef ik mijn tempo op om aan km 39 de spreekwoordelijke man met de hamer tegen te komen.
De laatste 2 km waren een marteling, veel stappen, meer strompelen dan lopen, met toch nog een aankomsttijd van 3u31min. Had ik mijn vooropgesteld
tempo aan gehouden, dan was mijn record gebroken. Nu heb ik nooit onder, de voor mij magische grens, van 3u30min geëindigd.
Na 1990 heb ik er
niet meer naar gestreefd om mijn eigen record te breken, maar er steeds plezier aan beleefd.
Daarna ben ik blijven joggen, driemaal in de week, met mijn trouwe loopvriend Norbert en dit tot in einde 2020, de laatste jaren toch nog altijd 27 km per week. Mijn vriend kreeg problemen met zijn heup en ik met een hielspoor, wat het einde betekent van ons jogging avontuur.
Medio 2021 ben ik dan voorzichtig gestart met wandelen, 2022 intensiever. In 2023 en 2024 heel intensief en nam ik deel aan de eerste dag van de Vierdaagse van de Ijzer.
In september was ik eerder moe bij het stappen en kreeg ik last van hoestbuien, vanaf oktober met bloed in de slijmen.
Half oktober werd bij mij longkanker vastgesteld. Bovendien had ik ook een dubbele liesbreuk, waarschijnlijk door de hevige hoestbuien. De liesbeuk operatie
kon door omstandigheden pas uitgevoerd worden op 05/02/2024 na de Chemo- en RadioTherapie. Nu volgt er nog gedurende 1 jaar immunotherapie, zowel de pneumoloog als de huisarts
drukken mij op het hart dat ik verder moet blijven stappen, wat ik dan ook doe.
hallo